Herbert Rougoor

Ik ben van mei 1985 tot eind februari 1986 stukscommandant geweest op de OST 43, callsign "BRAVO" van het antitankpeloton van het 11e painfbat Garde Grenadiers

Van 24 juni tot en met 5 juli '85 zijn we op oefening geweest in Vogelsang, de eerste week op het oefenterrein, je ziet een foto van een PWAT (de ost 42 "Alfa" met MAG) via de achterdeuren. Ik heb me wel eens afgevraagd of er in oorlogstijd in een beladen voertuig nog wel plek was voor de bemanning. De foto is gemaakt in het verzamelgebied (TOW omlaag). Het pannetje staat al klaar om gebruikt te worden voor een warme hap.

Tijdens de oefening was een deel van het AT-pel waaronder mijn eigen voertuig oefenvijand samen met het bat. verkenningspel. We moesten voor tank spelen.
Dat was wel lachen en erg relaxed. We hebben even overwogen om de TOW op z'n affuit te zetten op de bovenverdieping van een huis in het oefendorp "Wolfseiffen", toch maar niet gedaan, we waren tenslotte een tank

In de weekendbreak was er een bevordering en moest het hele peloton en een voertuig aantreden. Op de ost 43 staat Oscar de ostbeer, dat is de mascotte van de paostcie. Op de foto kun je goed zien hoe een PWAT er uit ziet, met geopende dakluiken en TOW omhoog.
Met het lage silhouet van de PWAT (tow omlaag en luiken dicht) hebben we een keer gelachen. Een tank (Leo 1 van 59 tankbat) kwam langs en wij stonden daar in afwachtingsopstelling. Je zag die tankboeren lachen en minachtend kijken. Fout stukje materiaalherkenning een YP zonder punt 50 en zonder rode kruizen is 10 tegen 1 een PWAT, daar kwamen ze zo'n 15 minuten later achter toen de heren weer langs kwamen en wij in opstelling stonden, er straalde toen wat meer respect van hen af

In de tweede week was het prachtig weer en het was in de buurt van Gerolstein, één van de heuvels was zo stijl dat de YP's wel de heuvel af maar er niet meer op konden

Voor de aardigheid een foto gemaakt door de TOW kijker van huizen van het dorp Oos (?) van zo'n 5 km afstand en wat we daar allemaal doorheen konden zien. In de zomer wezen oefenen in Sennelager.

Deze foto is gemaakt van het dorp Oos op 4 a 5 km afstand

In november waren we weer in Vogelsang en de sneeuw stond bijna kniehoog en het was overdag zo'n -10 tot -15 en 's nachts nog kouder. Na één nacht in veld (verplicht schuilbivak ipv in voertuig ivm bevriezingsgevaar), werd elke avond om ongeveer 18.00 uur de oefening onderbroken en werd er in het kamp geslapen.
Je ziet de O43, door het sneeuwlandschap. De beroemde kachels van een PWAT hebben wij onze hele diensttijd niet gezien met als gevolg dat de laatste oefening gehandicapt ging doordat, van de meeste stukken wel wat ontbrak. (Gevoeligheid voor vocht)

Dit is november 1985 op oefenterrein Vogelsang (D) PWAT OST 43 gecamoufleerd in verzamelgebied

De KN-76-73 een PWAT van 11 painfbat ik vermoed de OST 45, de stukscomm van dat voertuig wordt daar behandeld wegens bevriezingsverschijnselen aan de voeten.
Was tussen 18 en 22 november 1985 oefenterrein Vogelsang.
Waarschijnlijk begin van de week, want later moesten we binnen slapen ivm ernstige kou, volgens mijn fotoalbum ’s nachts -25 en overdag -10

De OST45 in opstelling, gecamoufleerd met hooi van het land waarop het staat vlnr
sgt Fens (stukscomm.) grenadier Harteveld (TOW-schutter) en staand naast zijn voertuig grenadier vd Brink. De heren kijken hier zo braaf, omdat de veldpredikant net langs is geweest. Foto gemaakt juni 1985 in de buurt van Gerolstein.

Zomer 1985 op oefenterrein Sennelager, PWAT in rompgedekte opstelling.

Chauffeur grenadier Roel Verbunt werkt in de weekendpauze de onderhoudslijst af, dat was het enige wat hij aan die YP moest doen, want hij liep altijd.

Juni 1985, tweede week van de oefening maakten we een overtocht via pontons over de Weser.

Stel de een na laatste dag van de oefening sta je in een verzamelgebied in een dorp ongeveer 50 km van oefenterrein Sennelager, je weet dat je terug moet naar dat oefenterrein.
De oplossing van een "creatief oefeningbedenker": 's nachts alarm af laten geven want in die buurt vindt een vijandelijke luchtlanding plaats. De eenheid moet zich daarheen verplaatsen voor een tegenaanval. Op het oefenterrein aangekomen aanval afslaan en daarna verzamelen zoals op deze foto.

De mooiste dag van een "PWAT-ter" Is natuurlijk in Hohne.
"Het moment dat je in het verzamelgebied staat, je lanceersysteem getest hebt en de melding komt:
"6.1 hier romeo, bandits (vijanden) laars (vuurfront) coördinaat 12345678, indien gereed pistool voor u! (vuren vrij)" Waarop het at pel (3 stuks per keer ) en de PWCO het bos uit komen denderen, zich verspreiden.
Tijdens de vrij wilde rit, klinkt door de stuco: "gereed voor actie, actie" en dan is het hard werken.
Gevechtsluiken open, chauffeur onder pantser, tijdens het rijden.
TOW-hefinstallatie omhoog, lanceerbuis bevestigen. Stuureenheidtest, lanceerkoker laden. Stoppen, blokkeerkraan dicht.
Stuco:" Schutter indien gereed,Vuur!!
15 sec later, meldt de schutter treffer.
Melding over de radio "Romeo hier Bravo, treffer herladen uit!
Waarop het voertuig weer in dekking gaat terwijl ontladen en herladen begint. Voertuig komt weer in opstelling. Stuco:"Schutter vuren vrij, 15 sec later. Treffer!
Via de radio, "Romeo hier Bravo treffer! "Waarna het voertuig weer in dekking gaat en er ontladen wordt.

Tot het commando klinkt:"6.1 hier Romeo :marathon (verlaat opstelling)".
Waarna elk voertuig zich meldt:" Romeo hier Bravo ( A, C, etc) regen alles compleet (wij hebben opstelling veilig verlaten)."
Waarna de gehele eenheid zich terugtrekt naar het verzamelgebied.
Moet je nagaan in je hele parate tijd schiet je twee tow raketten per schutter, het schot op zich is al een belevenis als je naast de schutter staat.
Ik weet nog precies wat er gebeurd na het commando "vuur", allemaal heel snel. Je hoort dat de gyroscoop opstart. De eerste motor ontbrandt om de raket uit de lanceerkoker te lanceren en snel daarna start de hoofdmotor, hierbij krijg je een lading stof over je heen. Als ik het me nog goed herinner stopt deze motor als de raket op snelheid is en zweeft de raket naar het doel. Het enige wat de stuco ziet is een lichtje dat naar zijn doel danst!
De schutters was door het beroepskader ingeprent zich op het doel te blijven concentreren en niet te laten afleiden door de baan van de raket.
Wij schoten zoals het hoort 100% met de tweede snelste tijd, wij waren als enige YP pel en mochten door PRATs omgeploegd terrein rijden. De enige die sneller waren was één van de pel van het 42e uit Seedorf (organiek lader).
Dit was een korte belevenis van één van de YP versies. Niet slecht van onze YP.

De meeste foto's zijn gemaakt door de stuco van de ost44 "Charlie" dpl. sgt. "Indiana" Janssen.

Herbert Rougoor
toen dpl sergeant antitankpel. 11 painfbat Garde Grenadiers
nu zorgcoördinator in een woonvoorziening voor mensen met een verstandelijke handicap.

Foto's en verhalen uit m'n SROKI tijd:

Het was 7 november 1984.

Ik moest op deze datum het eerste openbaar vervoer na 07.00 uur nemen om me te melden in Ermelo op het SROKI, daar zou mijn militaire dienstplicht beginnen.

Het enige wat ik wist dat ik vanaf die woensdag direct op bivak ging.

In Ermelo aangekomen, met de nodige papieren, konden we in de kantine koffie krijgen.

Daar werd een groep samengesteld en direct om onze aandacht gevraagd. Ons werd medegedeeld dat we vanaf dat moment onder de krijgstucht vielen, niet begrijpend keken we elkaar aan...

Ons clubje werd na controle van wat gegevens in een vrachtwagen geladen, later kwam ik erachter dat zo'n wagen een 4-tonner was en reden we naar Harderwijk. Bij de fourier kregen we ons militaire kloffie, het zag er niet uit (nette broek, colbert en gymschoenen)

De tandarts werd bezocht etc etc.

Ik kreeg de mededeling dat ik naar gebouw 44 moest, samen met nog iemand de rest bleef allemaal op de Jan van Schaffelaarkazerne.

In gebouw 44 (op de Spoorkazerne), mijn maatje voor die dag kreeg de mededeling "mortieren" en ging rechtsaf de trap op en ik moest naar "antitank" linksaf de trap op. Ik had geen idee wat antitank was, mortieren dat wist ik wel.

Op die verdieping kreeg ik te horen dat ik in de YP-groep moest zijn, wat in vredesnaam een YP was.

Ik was één van de laatste op de kamer (ruimte voor 13 man). We moesten ons omkleden in gevechts-enue met vechtpet. Ook kregen we een stuk jute en een stuk binnenband, daar moesten we een helmovertrek van maken. We waren zo vers als het brood van de warme bakker.

Een instructeur somde op wat in de plunjezak moest (bijna alles), daarna moesten we met hem mee lopen want we zouden gaan kamperen.

Ons werd niet verteld hoe je zo'n zak moest inpakken of dragen, dus na een martelgang door het donkere bos kwamen we op het bivakterrein, later hebben we dit stuk regelmatig gelopen van ons legeringsgebouw naar de leslokalen en het bleek dat die avond alle moeite werd gedaan om ons niet over het pad te laten lopen.

Van dat bivak weet ik nog dat we ons moeten wassen en scheren met water in de buitenhelm, we leerden kaartlezen, we kregen ons wapen en dat vond een ieder erg spannend. Een stuk minder vonden we het dat deze bij in de slaapzak moest, de volgende dag bleek dat wij mazzel hadden. Voor de jongens met een FAL bleef nog minder ruimte in de slaapzak over.

Op de zondag tijdens de bivak hadden we sportdag en maakten we kennis met lichtingsgenoten die in andere boogtenten hun bivak hadden, het fijnste van de sportdag was nog wel dat we na het sporten konden douchen.

Tijdens het eerste deel van de opleiding gingen we regelmatig velddienst op de Ermelose heide.

2 januari 1985 moeten we melden op de kazerne voor het volgende bivak, wat was het koud op de Paalberg. Bij een jongen vroren de lippen aan de UZI toen hij sneeuw van dat ding wilde blazen en wij maar baggeren door de sneeuw. We leerden wacht en post te velde, in ons groepje was iemand het wachtwoord vergeten met als gevolg dat we plat in de sneeuw lagen.

Als we in onze puptent lagen was het eerst een poos rillen en als je dan eindelijk warm hebt in je slaapzak, krijg je alarm en kun je de ligsleuf in.

Achteraf bleek mijn moeder nogal ongerust te zijn geweest, in dezelfde periode zijn van andere groepen mensen met bevriezingsverschijnselen uitgevallen. Sinds die tijd heb ik wel wintertenen en als het flink koud is, word ik herinnerd aan die midweek op “de Paalberg”

Verder gingen de lessen, na de eerste militaire vorming begon de functieopleiding, we maakte kennis met de TOW en met de YP.

Hoe geef je instructies aan chauffeurs, die bleken goed te zijn geïnstrueerd. Stop daar maar langs de kant, waarop de chauffeur vol in de ankers ging. Nee het moest zijn : "chauffeur vertragen tot halt"...

Natuurlijk stond er veel sport op het rooster, ik ben van me leven nooit zo fit geweest ondanks de broodjes kroket om 10.00 uur bij de koffie.

Met elk appel schoenen poetsen, ik koop nu nog steeds schoenen die je niet hoeft te poetsen...

Aan het eind van de opleiding hadden we oefeningen om te kijken of je geschikt was als sergeant/stukscommandant.

Ik bleek moeite te hebben met pottenkijkers tijdens die oefeningen op het voertuig en zou de opleiding net halen, dat heb ik in de parate periode gelukkig weer ingehaald.

Op 18 april bevordering, we kregen onze gouden streep, ouders en m'n broertje waren erbij daarna moet ik me 's maandags melden in Arnhem om mijn parate tijd te volbrengen bij het 11e pantser-infanteriebataljon Garde Grenadiers, een prachtige tijd.

In mijn parate tijd ben ik met twee chauffeurs nog teruggeweest op het SROKI om voertuigen te leveren, ik moest daar blijven en verveelde me kapot. Ik sprak nog twee personen van het dienstplichtig kader, die er tijdens mijn opleiding ook al waren en kwam tot de conclusie dat het echte leren pas bij de parate hap begint. Ondanks dezelfde opleiding blijkt als je daadwerkelijk gaat oefenen met een chauffeur, een schutter en de rest van een eenheid je er veel meer bij leert.

Moesten zelfs dingen afleren, bv het ompluggen van radioaansluiting wegens plaats wisselen in gevechtspostitie tussen schutter en stukscomm.

Bij de parate eenheid stond je al goed...

Later kwamen we tijdens een oefening in Vogelsang nog jongens tegen van dezelfde lichting die bij het 13e dienden, zij hadden een TS-er als chauffeur die op het SROKI was gestopt om TS-er te worden en bij ons in de startgroep zat.

Dat was in het kort, ik ben vast dingen vergeten zoals MAG-schieten, LAW-schieten, TOW-oefenen op de dijk bij Harderwijk, gasmaskeroefeningen, wandelen 's nachts door de sneeuw, dronken worden in de compagniesbar

Herbert Rougoor

SROKI lichting 84-6

TERUG