Toen ik 16 was moest ik kiezen wat ik wilde worden en omdat ik op de spinazieacademie zat werd dat al gauw iets in de verzorging. Dat stond me helemaal niet aan, het liefst wilde ik naar de LTS, maar dat kon toen niet om de een of andere reden.
Op een dag kwam er een militaire colonne langs school, nou dat wilde ik ook. Ik mocht niet naar een jongensschool, dan maar in dienst! Thuis vonden ze dat maar niks, een meisje tussen al die kerels. Ik heb via een advertentie informatie aangevraagd en gekregen. Op een gegeven moment kwam een legervoorlichter aan huis, om van alles te vertellen, over de opleiding en zo ( wat dat allemaal was weet ik niet meer, maar wat ik nog wel weet is dat mijn moeder nogal ontzag voor die kerel had. Het was nogal wat dat er een militair in huis komt praten ha ha ). Maar zo gezegd zo gedaan.
Ik kon voor de eerste keuring naar Amersfoort. Hoe ik daar gekomen ben weet ik niet meer, want ik had nog nooit alleen met de trein gereisd. Ik kon door naar de tweede ronde en het was allemaal goed. Op naar Appingedam op 7 nov. 1979 stond ik daar op het station tussen allemaal jongens die vroegen of ik niet verkeerd stond. Opgehaald met een viertonner naar de kazerne gebracht en daar kwam ik mijn collega Gera tegen, met wie ik de rest van de tijd mee doorgebracht heb. We moesten voor drie dagen naar Den Haag, om daar kleren te krijgen, keuringen en nog veel meer, het was een Milva kazerne. Daar zat een grote griezel van een majoor die ons vertelde hoe we ons tussen de mannen moesten gedragen. Dat mens was echt anti man, wat ze allemaal vertelde weet ik niet meer, maar we mochten nooit alleen mannen op bezoek op de kamer hebben, als er een toch de kamer op kwam moesten we gillen en haar daarvan berichten. Dan kreeg hij een beste douw. Ondergoed moesten we achter de verwarming hangen, want als een man binnen kwam dan mocht hij dat niet zien en nog meer van die onzin. Het was zo'n eng mens die volgens mij vol frustraties zat wat mannen betreft. Ik was blij dat we daar weer weg waren.
In Appingedam heb ik best een leuke tijd gehad. We hadden een leuke groep, het waren allemaal jongens die net van school waren en wel gewend waren aan meisjes. Ze hebben voor ons daar een hele barak verbouwd met wc en douche en de ramen wit gekalkt. (daar waren een paar mensen nogal boos over, want die zaten daar en nu moesten ze het aan ons afstaan). Ik kwam daar als groentje, nog nooit wat met jongens te maken gehad, behalve m'n broers en neven, het was een hele openbaring voor mij die wereld. Mijn collega Gera die uit Utrecht (Zeist) kwam was veel wereldwijzer, ging altijd uit en werkte al (en was gek op jongens). Zij had het waarschijnlijk wel gemakkelijker en stond graag in de belangstelling. Ik was meestal stil en keek eerst de kat uit de boom, zij voerde meestal het woord. Maar op een gegeven moment dan zijn er toch wel jongens die onderscheid tussen ons maakten. Zij ging meer met de jongens om die altijd druk waren en ik wat meer met de rustiger jongens die ook niet zo van die koude drukte hielden. Wij zijn daar verschillende keren geïnterviewd omdat we de eerste meisjes TS-ers waren, veel foto's gemaakt en in de krant gestaan.
Na vier maanden Appingedam zijn we naar Grave gegaan voor de rijopleiding. Ik op een Landrover en Gera op een drietonner. Ik ben geslaagd (ik snap nog steeds niet hoe, want ik was altijd onzeker om te rijden, maar het is toch gelukt) en Gera zakte. Daar was ze erg teleurgesteld over, ik denk vooral om het feit dat ik wel doorging. Dus toog ik naar Hilversum voor m'n E.H.A.F. Eerste Hulp Aan het Front en m'n E.H.B.O. diploma. Ik was daar als enigste meisje en ze hebben mij bij vrouwelijke onderofficieren in een gebouw gestopt. Eerst waren ze aardig, maar toen ik zei dat ik TS-er was en soldaat waren ze niet zo aardig meer (te laag in rang misschien). Maar daar had ik al gauw een vriendje en we gingen vaak naar Hilversum broodje shoarma eten, naar de bios en 'samen oefenen' met verbandjes aanleggen en leren. Daar was ik ook na twee maanden weg. Toen kwam ik in het PIROC. Daar heb ik denk ik wel mijn rotste tijd meegemaakt. Ik kwam daar als korporaal en de rest was sol.1 of sol. Als korporaal hoefde je daar niet op appel te komen en dat stond ze niet aan. En die vent waar ik les van kreeg kon niet met vrouwen omgaan (ex-marinier). Toen kwam ik bij een indo, z'n naam weet ik niet meer, maar dat ging goed. Ik mocht wel een week langer blijven rijden en ben geslaagd. Ik ben daar zeker wel een kilo of 5-6 afgevallen omdat het eten daar niet te vreten was, dus veel brood, fruit en snoep.
Hierna ben ik in Schalkhaar bij de Prinses Irene Brigade terecht gekomen
om daar m'n tijd uit te dienen bij de ssvcie als chauffeur gewonden transport.
Wat leuk was dat ik op de eerste dag dat ik daar naartoe moest met trein
en bus, in de bus een majoor zat. Dat was overste Van De Heuvel, de grote
baas daar. Iedereen dacht dat hij mij van de trein had gehaald, maar dat
was gewoon toeval.
Twee maanden later kwam Gera daar ook. We hadden samen een kamer bij de
paostcie naast de oo. Kamers. Toen ik net in Schalkhaar kwam zouden ze op
oefening gaan naar Duitsland en ik mocht mee, maar ik moest eerst laten
zien dat ik rijden kon (belachelijk dus). Ik ben toen met een collega naar
Millingen gereden, dan kon hij zien of ik het kon. Zo zeikerig waren ze
daar. We moesten ons altijd bewijzen bij de oudere garde. Die konden er
waarschijnlijk niet goed tegen, vrouwen in een gevechtsfunctie. Maar die
oefening is de mooiste die ik heb meegemaakt. Het was in Duitsland, een
grote NATO oefening met Amerikanen, Leopards, Centurions en noem maar op.
Prachtig, oefening Atlantic Lion. Ik vond de ssvcie geen zak aan en had
liever bij een ander onderdeel gezeten, maar dat ging dus niet. Gelukkig
liepen er collega's rond die aardig waren en waar je lol mee kon hebben.
Wat ik altijd ontzettend vervelend vond was dat je altijd in de gaten werd
gehouden. Altijd moest ik onderhoud plegen aan de YP, ook als er niets te
doen was. Als ik niet aanwezig was, dan was het gelijk: 'waar was je?'.
De meeste kerels deden daar niets, maar daar werd niet naar gekeken. Op
een gegeven moment nam ik boekjes mee en ging in de YP zitten puzzelen of
zo. De oefeningen waren bijna altijd het leukste, vooral als je kon rijden,
naar Duitsland en zo.
Groeten van Lilian
