Medio 1973 kreeg ik de boordschuttersopleiding op de PIROC. Daar heb
ik leuke herinneringen aan. Het mogen rijden met de YP 408 was zonder meer
een hoogtepunt. Het dubbel klutsen bleek heel erg mee te vallen. Ook de
radiotelefonie vond ik zeer interessant. Het NAVO spelalfabet gebruik nog
steeds. De barakken en de tennisbaan heb ik nog levendig voor de geest.
Ik was in bezit van een VW kevertje en regelmatig werd er met een overvolle
wagen de rit naar Eindhoven gemaakt, lekker stappen.
Eind jaren 80 en begin 90 was ik weer terug op de PIROC. Niet met een
militair voertuig, maar als autosporter. In de befaamde ELE-rally was de
snelheidsproef PIROC een populaire KP. En ook in deze sport zat ik niet
achter het stuur, maar was ik co-pilot. Mijn militaire verleden was in het
voordeel: we mochten niet verkennen, maar ik wist nog zeer vele details
boven te halen. Met de sluiting van de PIROC kwam ook een einde aan deze
vermaarde proef.
Met vriendelijke groeten,
ing. Paul H. Hermans.
dpl.sld bd.
Op foto 1 chauffeurs en boordschutters van de Bravo compagnie (Limburgse
Jagers) in het veld. Wachten werd zoveel mogelijk prettig gemaakt.
Op foto 2 (foto van Kees de Vries) met de YP 408 een nieuwe motor inrijden.
Met 4 mannen op de bak langs thuis, mooie routes dus.
Op foto 3 lig ik zelf te wachten bij een veldoefening, het was koud en -
alhoewel het niet mocht - de motor gaf nog heerlijke warmte af.
Foto 4 is al in jullie bezit. De chauffeur had inderdaad een schouderwond,
doordat de steun van de vredeskap er dwars door heen ging. Twee maanden
later reed hij weer normaal. De naam weet ik niet meer, hij was in ieder
geval ook van de OCI Bravo compagnie, waarschijnlijk ook van mijn lichting
73-3 (9 man totaal).
