75-85
De 75-85 Charlie 16 48 painfbat tijdens een stop in Munster Nord
Duitsland 1970. [
klik voor groot ]
Foto Maarten Swarts [
link ]
Foto Hans Deckers, met dank aan Chris Planje: www.ouwestomp.com en Bert Meijer.
NIMH
Foto Henk Op Den Kamp, lichting 74-5, YP408 chauffeur 48 painfbat:
"Klaar voor de start als chauffeur op de C16." [
klik voor groot ]
Henk: "Bijna dagelijks word je door facebook herinnert aan
herinneringen. Behalve deze, omdat het vandaag 50 jaar geleden is dat
deze jongen zich meldde als vrijwillig militair en facebook nog niet
bestond.
Maar goed, op die 9e september 1974 werd ik op het station van Roermond
opgehaald door zo’n groene truck die ons naar de Ernst Casimir kazerne
bracht. Een nieuw leven stond me te wachten en ik was net een paar
maanden daarvoor 17 geworden. Nog net niet droog achter de oren, een
sneuzeltje zoals we dat hier zeggen.
Tja ik moest toch iets gaan doen want leren zat in die periode niet echt
in mijn genen, dus dan maar het leger in. Dat leren heb ik later nog
enigszins gecompenseerd.
In Roermond word je eerst soldaat, leer je marcheren en tijgeren. Daarna
mag je je rijbewijs halen en de laatste twee maanden zijn een beetje
kadervorming en mag je al het geleerde van de eerste vier maanden in
praktijk brengen. Mijn eerste rijbewijs heb ik behaald op een YA328, de
Dikke Daf. Ik was nog steeds 17 en met een militair rijbewijs mag je dan
rijden. Hoe stoer is dat?
Na Roermond ging ik naar Veldhoven. Op Piroc leerde ik rijden op een
YP408. Dat was een pantserwielvoertuig op acht wielen.
Na het behalen van dat rijbewijs werd ik geplaatst bij het 48e Pantser
Infanterie Bataljon in ’s Hertogenbosch. De Koning Willem 1 kazerne was
de thuisbasis van het Regiment van Heutsz. Dit was de zogenaamde “parate
hap”, en dat is weer een hele andere wereld. Ik kwam terecht bij de
Charlie Compagnie en werd chauffeur van de Charlie18. Mijn eerste eigen
YP408.
Hier zou ik, met nog een paar opleidingen op andere kazernes
daargelaten, zo’n 4,5 jaar blijven. Het werd een mooie, soms spannende
tijd. Een tijd van oefeningen. Veel in Duitsland, in Kamp Vogelsang
bijvoorbeeld gelegen in de Eifel. Of iets verder naar het oosten naar
Sennelager. Soms mooie herinneringen, soms wat mindere. Het leuke van de
oefeningen waren de weekends. Dan gingen we “stappen” en hadden de
plaatselijke kroegbazen een goede omzet.
Serieuzer waren de treinkapingen in de jaren 70. Iets wat ik nooit zal
vergeten.
Maar vandaag is het 50 jaar geleden dat ik die stap maakte en tot op
heden heb ik er nooit spijt van gehad. Ik zou het zo weer doen."